The End

We wisten wel dat het er zat aan te komen, maar ook niet echt. Eerst was het een toekomstdroom, daarna werd het een levensstijl. Dat er ook een einde zou komen aan onze reis, leek iets voor later. Maar ‘later’ werd ‘binnen enkele maanden’, werd ‘binnenkort’ om uiteindelijk ‘nu’ te worden. De waarheid staat vast: het is tijd voor ons om naar huis te komen.

Omdat het zo hoort, of omdat het voor ons belangrijk is leek het ons gepast om in dit laatste blogbericht even terug te blikken op het vorige jaar. We hebben gelachen, gevloekt, geweldige momenten beleefd en negatieve ervaringen gehad. We leerden fantastische mensen kennen, wondermooie landen en intrigerende culturen. Maar bovenal hebben we geleerd en geleefd.

We hebben van de wereld geproefd, een voorsmaakje dat ons geweldig goed gesmaakt heeft. Er waren bittere momenten, maar de positieve overheersen. En die paar negatieve voorvallen? Die leveren stuk voor stuk de beste herinneringen en verhalen op.

Reizen heeft ons veranderd en vooral verrijkt. Als mens, maar ook als koppel. We zijn erin geslaagd om 24/7 met elkaar door te brengen en ook al ging dat regelmatig gepaard met het nodige gevit, het heeft ons als koppel sterker gemaakt. We hebben geleerd om continue buiten onze comfortzone te stappen, om de vanzelfsprekendheden van thuis los te laten en het onbekende te aanvaarden. En dat zat vooral in de kleine dingen: niet weten waar we die avond zouden slapen, soms dagen achter elkaar geen douche zien of geen propere kleren meer hebben en niet weten wanneer we ze zouden kunnen wassen. Er waren ook altijd de meer vervelende situaties, en dat was vooral op medisch vlak: ziek worden en niet de verzorging van thuis hebben, in een onbekend land op zoek moeten naar een dokter of niet aan de juiste medicatie kunnen geraken.

Een jaar lang zaten in onze rugzakken al onze bezittingen en op de meeste plaatsen sliepen we niet langer dan een paar nachten. Meer dan eens moesten we improviseren en wijzigden onze plannen last minute, al dan niet omdat we dat zelf wilden. We hebben geleerd om met minder gelukkig te zijn en meer te relativeren. Het is echt niet zo moeilijk om niet elke dag een nieuwe outfit te kunnen aantrekken, en als het voor de zoveelste nacht op rij regent terwijl je tent nog nat is van de vorige dagen dan vind je wel ergens een schuilplaats en als je fototoestel het plots begeeft is dat balen, maar je kan altijd een nieuw kopen. We hebben vaak beseft hoeveel geluk wij hebben dat we deze reis konden maken, terwijl dat voor zoveel mensen onmogelijk is. Vooral in Centraal-Amerika werden we heel regelmatig met armoede en ongelijkheid geconfronteerd.

Onze terugkeer naar België geeft ons een dubbel gevoel. Enerzijds voelt het goed om naar huis te komen, anderzijds zijn we nerveus om opnieuw in het jachtige leven van onze maatschappij te worden opgeslokt en er onszelf in te verliezen. Het lijkt ons alleszins beter om op de positieve kanten te focussen en daarom hebben we een lijstje opgesteld met een aantal zaken waar we naar uitkijken (in niet-specifieke volgorde):

• Vrienden en familie terugzien
• De Harry’s omhelzen
• Gezelschapsspelletjes spelen
• Het Belgische gezondheidssysteem
• De geur van wasmiddel van thuis
• Zoveel washandjes als we willen kunnen gebruiken
• Waar we ook komen, de mogelijkheid hebben om een douche te nemen
• Een vaste plek om te slapen
• Niet enkel toeschouwer, maar ook effectief een deelnemer aan de cultuur te zijn
• Gent, wonderschoon Gent terugzien
• Met de fiets rijden
• Smosjes eten
• All onze spulletjes in de buurt hebben
• Ergens voor langere tijd kunnen blijven
• Plannen op langere termijn maken
• Margijargi achterna zitten
• Een warme pyjamabroek aantrekken om ‘s avonds in rond te lopen tijdens een luie avond
• Naar StuBru luisteren
• Ergens de weg kennen
• Niet alleen over Belgische bieren praten, maar ze ook effectief drinken
• Zelfde geldt voor chocolade en, uiteraard, frietjes
• Dezelfde taal spreken als iedereen rondom ons
• Een thuis hebben
• …

Omdat we ervan uitgaan dat we een hele hoop vragen zullen krijgen en niet steeds dezelfde antwoorden willen geven, hebben we hieronder een aantal FAQs opgeschreven:

Wat is jullie lievelingsland?
De eerste en wellicht de moeilijkste vraag die mensen ons stellen. Elk land heeft zijn herinneringen, en om eerlijk te zijn hebben ze allemaal ons hart gestolen. Behalve Australië, dat land lag om ons verschillende redenen niet zo hard als de rest. Maar als we écht écht moeten kiezen, zouden we voor Guatemala gaan. Daar hebben we ons hart verloren.

Wat was jullie topervaring?
Weer zo’n moeilijke en eentje waar we niet één antwoord op kunnen geven. Duiken, skydiven, cagediven, allerhande hikes waren stuk voor stuk geweldige activiteiten. Maar er zijn ook een aantal mensen waar we bijzondere warme herinneringen aan hebben. Daar kunnen we niet tussen kiezen.

Wat was het moeilijkste moment tijdens jullie reis?
Geconfronteerd worden met slecht nieuws van thuis en niet in staat zijn om daar te zijn. En de weken die we na de eindejaarsperiode in Sydney doorbrachten waren de minst fijne periode van onze reis.

Wat hebben jullie het meest gemist van België?
Buiten familie en vrienden: de Belgische keuken. En Gent.

Zijn jullie plannen vaak gewijzigd?
Oh ja. Op korte termijn de route wijzigen omdat we het ergens leuker/minder leuk vonden dan gepland of omdat er onverwachts iets tussenkwam, maar ook op langere termijn hebben we vaak plannen gewijzigd: vluchtdata bijvoorbeeld. De meest onverwachte wending kwam er toen we besloten om naar Centraal-Amerika te gaan. Tevens de beste beslissing van onze hele reis.

Tot welke inzichten zijn jullie het afgelopen jaar gekomen?
Dat we niet veel nodig hebben om gelukkig te zijn: eenvoudig leven brengt je een heel eind. We kunnen ons gemakkelijker aanpassen en hebben het zelfvertrouwen gekregen dat er voor elke situatie wel een oplossing te vinden is. Dat het belangrijk is om je geluk en je dromen na te streven en je eigen weg in het leven te bouwen. We zijn minder naïef geworden.

Hoe komen jullie aan al dat geld?
Sparen, sparen en sparen. In België zijn we vijf jaar voor we vertrokken beginnen sparen. En eigenlijk voelen we ons wat ongemakkelijk bij die vraag: mensen vragen toch ook niet hoe iemand in staat is om een huis te kopen of een trouwfeest te betalen? In plaats van dat te doen, kozen we voor een wereldreis.

Wat zouden jullie anders doen moesten jullie opnieuw deze reis maken?
We zouden geen Round-the-World ticket meer kopen: daardoor waren we gebonden aan vooraf bepaalde vluchtdata en waren we minder flexibel als we onze plannen wilden wijzigen. Uiteindelijk heeft dit ticket ons even veel gekost als wanneer we onze vluchten op het moment zelf hadden geboekt én we hadden er minder vrijheid door.
We zouden meer rondreizen in Azië en zouden de Zuid-Amerikaanse landen bezoeken.
In Australië zouden we veel minder lang verblijven en al zeker geen poging doen om er werk te vinden of een auto te kopen.

Wat zouden jullie meenemen/niet meenemen in jullie rugzak?
We zouden een kleinere rugzak kopen en zo licht mogelijk reizen. We zouden een aantal spullen niet meer meenemen die we nu wel bijhebben, zoals ons muskietennet en een hangmat.

En wat met de toekomst?
We willen graag een leuke job vinden, en genieten van al het moois dat we in België kunnen beleven. Ons in Gent settelen is een nieuwe droom die we zo snel mogelijk willen waarmaken.

Tijd om af te sluiten, onze zakken te pakken en huiswaarts te keren. Bedankt  aan iedereen die onze blog heeft gevolgd het afgelopen jaar. We hebben genoten van alle mails, telefoontjes en videoberichten die we kregen. En nu wordt het tijd om jullie in het echt te omhelzen. Tot snel allemaal!